ลักษณะของภิกษุผู้มีศีล

    มหาราชะ ! ภิกษุในธรรมวินัยนี้
    เป็นผู้ฉันอาหารวันหนึ่งเพียงหนเดียว, เว้นจาก การฉันในราตรีและวิกาล,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการฟ้อนรำ การขับร้อง การประโคมและการดูการเล่นชนิดเป็นข้าศึกแก่กุศล,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการประดับประดา คือทัดทรงตกแต่งด้วยมาลาและของหอมและเครื่องลูบทา,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการนอนบนที่นอนสูงใหญ่,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการรับเงินและทอง,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการรับข้าวเปลือก,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการรับเนื้อดิบ,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการรับหญิงและเด็กหญิง,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการรับทาสหญิงและทาสชาย,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการรับแพะ แกะ ไก่ สุกร ช้าง โค ม้า ทั้งผู้และเมีย,
    เป็นผู้เว้นขาดจากการรับที่นาและที่สวน,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการรับใช้เป็นทูตไปในที่ต่างๆ,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการซื้อและการขาย,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการโกงด้วยตาชั่ง การลวงด้วยของปลอมและการฉ้อด้วยเครื่องนับ,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการโกงด้วยการนับสินบนและล่อลวง,

    เป็นผู้เว้นขาดจากการตัด การฆ่า การจำจอง การซุ่มทำร้าย การปล้นและการกรรโชก,

    แม้นี้ ก็เป็นศีลของเธอประการหนึ่ง,

-บาลี สี. ที. ๙/๘๓/๑๐๓.