เนื้อที่ไม่ควรบริโภค และควรบริโภค ๓ อย่าง

    ดูกรชีวก ชนใดกล่าวอย่างนี้ว่า
ชนทั้งหลายย่อมฆ่าสัตว์เจาะจงพระสมณโคดม
พระสมณโคดมทรงทราบข้อนั้นอยู่ ก็ยังเสวยเนื้อสัตว์
ที่เขาทำเฉพาะตน อาศัยตนทำ ดังนี้
    ชนเหล่านั้นจะชื่อว่ากล่าวตรงกับที่เรากล่าวหามิได้
ชื่อว่ากล่าวตู่เราด้วยคำอันไม่เป็นจริง
    ดูกรชีวก เรากล่าวเนื้อว่า ไม่ควรเป็นของบริโภค

ด้วยเหตุ ๓ ประการ คือ
        เนื้อที่ตนเห็น
        เนื้อที่ตนได้ยิน
        เนื้อที่ตนรังเกียจ
    ดูกรชีวก เรากล่าวเนื้อว่าเป็นของไม่ควรบริโภค

ด้วยเหตุ ๓ ประการ นี้แล

    

    ดูกรชีวก เรากล่าวเนื้อว่า เป็นของควรบริโภค

ด้วยเหตุ ๓ ประการ คือ
        เนื้อที่ตนไม่ได้เห็น

        เนื้อที่ตนไม่ได้ยิน

        เนื้อที่ตนไม่ได้รังเกียจ
    ดูกรชีวก เรากล่าวเนื้อว่า เป็นของควรบริโภค

ด้วยเหตุ ๓ ประการนี้แล.

พระไตรปิฎก ไทย (ฉบับหลวง) เล่มที่ ๑๓
สุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์หน้าที่ ๔๒ ข้อที่ ๕๖ - ๕๗